چه انتظار عجيبي !

تو بين منتظران هم عزيز من چه غريبي!

عجيبتر كه چه آسان نبودنت شده عادت !

چه بي خيال نشستيم !

نه كوششي نه وفائي.

فقط نشسته و گفتيم:

خداكند كه بيائي ...

شعر زيبايي بود...